Trop!

Dzień dobry!

Niechże będzie dobry! U nas ostatnio zbyt szary jest...

Jednak nie pozostajemy bezczynni!

Przypominaliśmy sobie miły czas stemplowania.

Jeszcze niedawno w skład naszego, podstawowego wyposażenia plastycznego wchodził spory karton pełen stempelków.

Niestety przeprowadzki wymagają ofiar!

Jedną z nich stał się owy karton. Byliśmy strasznie dumni z jego zawartości!

W większości były to stemple własnej roboty. Z tego powodu szczególnie jest ich żal...

Nie ma jednak co płakać nad... zaginionym kartonem!

Zabieramy się znów do dzieła!

Dzieci w rodzinie przybyło, od tamtego czasu, więc ma kto tworzyć!

Nasza multirodzinka w większości składa się ze skautów, także od leśnego zadania zaczniemy.

Trop!

Coś co fascynuje każdego chłopaka, zwiadowcę w szczególności, a rycerza to już na bank!

Myślę, że nie jedna dziewuszka z zainteresowaniem przygląda się śladom pozostawionym na leśnych drogach.

Oto jak do tematu podeszliśmy my!

Odszukaliśmy tropów zwierzaków różnistych.

Przyszykowaliśmy tekturę, która miała być podkładką stemplową.

Najważniejsza część to element stemplujący.

W naszym przypadku to filc!

Wycinanie filcu jest super proste, jego przyklejenie do tekturki też nie nastręczało problemów.

Radziły sobie łapki duże i małe.

Gdy już wyprodukowaliśmy odpowiednią ilość stempelków, przyszedł czas na sprawdzenie ich w działaniu!

Na dużej kartce powstawał las - w różnych kierunkach, żeby nie było!

Co się będzie jeden z drugim szturał?! 

Zwierzaki krążyły w koło swoich leśnych domostw.

Trop się zagęszczał...

Trwało to pewien czas, kiedy to chłopcy stwierdzili, że zbyt oczywistym jest malować zwierzaka i jego trop zaraz obok.

Postanowili ukryć zwierza, ślad jedynie zostawiając i historyję, mrożącą krew w żyłach, snując.

Jak to na pustą polanę wyszły...

Kto wie, co działo się tego poranka, na tejże polanie?

Wiele przeżuwaczy i drapieżników tam przemknęło, zostawiając swój ślad!

Jak widać naszą okolicę zamieszkują żaby, co to łapę z dzikiem mogą sobie uściskać!

Było wesoło, bardzo wesoło, do czasu...

Towarzystwo rozpędził pewien rosomak. Ni kłaczka nie pozostawił!

Do nastemplowania!!!